|
Uyari: Bu sayfada Lazca sözcükler için "Alboni Font"(yazı karakteri) kullanılmıştır.
"Windows \ Fonts" dizininde Alboni Font olmayanlar karakterleri yanlış görecektir. Bunun olmaması için
Windows\Fonts dizinine
[Alboni Font'u buradan yükleyebilirsiniz].
Ayrıntılı bilgi için Lazuri Font ya da LazuriPC sayfamızı okuyunuz. |
Didou Nana mu iqu?
Yaşamak, öldürmek, yaşatmak ve tüketmek üzerine Bir Megrel halk şarkısıydı ilk duyduğumuzda. Sonra bestecisi ve söz yazarının Nana Belkania isimli bir Megrel müzisyen olduğunu öğrendik. "Didou nana" Kazım Koyuncu 'nun güzel sesinde, güzel melodilerinde hayat buldu.
Kazım Koyuncu'da hepimiz hayat bulduk. Sesinde, müziğinde, melodilerinde, hayata duruşunda, hepimiz…
O korkunç haziran sabahından sonra, hepimiz bir parça öldük. Ölmeyenimiz yoktu o gün. Hepimiz ölmüştük. Az ya da çok, hepimiz…
 "Didou nana" bize ta başlangıç melodisinden beri Kazım'ı hatırlattı, nerede olursak olalım. Bir bakıma şarkı borcunu ödüyordu, yaşatmaktan yana. Kazım şarkıyı yaşattı, şarkı da Kazım'ı melodilerinde sonsuzluğa taşıyordu.
Bir şarkının söyleyeniyle, melodileriyle bu kadar güzel olmasının kötü bir durum olduğunu, kim nereden bilebilirdi ki? Bir şarkının güzel olması ve güzel söylenmesi nasıl bir kötü sonuç doğurabilirdi?
Popüler olmaktan kaçamamak, tüketilmek, anlamını kaybedip sıradan bir "parça" oluvermek, bazı güzel şarkıların kaçınılmaz kaderidir. "Didou Nana" nın da kaçınılmaz kaderi oldu.
Önce özüyle ilgisi olmayan sözlerle söylendi, özünü çağrıştıran ama aynı olmayan bir melodiyle "Dido" oluverdi. Sonra da sonradan yazılmış sözlere mahkum oldu, kapandı, kısıldı kaldı ve öldü, tükendi.
Sonradan sözler yazan kişinin şarkısı oluverdi, bu buruk aşk şarkısı, Zigana Geçidi'ne sıkıştı, boğuldu kaldı.
Zigana Geçidi'ne sıkışan kalan "Didou nana"nın yanında taşıdıklarıydı da aynı zamanda. Kazım'ın anısı, elinde mikrofonla boynunu büküp "Didou nana" diyen silueti şarkının üzerinden silindi. Yoksul, kimsesiz kaldı, popüler bir şarkıydı artık.
Bazı kelimeler, ardı ardına birkaç kez söylendiği zaman anlamlarını yitirir. Peşi sıra gelen anlamsız harfler yığını olur kalır. Aşk dense bile yüz kere, aşk, a, ş, k oluverir, hiçbir ifadesi yoktur artık.
Popüler kültürün devinimi yenilik üretmek ve çabucak tüketmek kısırdöngüsü içindedir. Popüler kültürün sürekli yeniye ihtiyacı, çabuk tüketimi zorunlu hale getirir. Bir şarkı, bir şiir, bazen de bir insan çabucak kullanılıp tüketilir. Yenileri eskisini hatırlanamayacak hale getirir.
Yazımın konusu olan şarkı işte bu döngünün içinde tükenip bitmiştir. "Didou Nana" Megrelce bir aşk şarkısı olarak yaşar iken "Dido" olarak, tüm taşıdıklarıyla ölmüştür, öldürülmüştür.
Biraz iyi niyetli bakarsak, amaç; şarkıyı herkese dinletmek, herkesin bu güzel melodilerden bir şey anlamasını sağlamak, söyleyeniyle, melodileriyle ölümsüz kılmak olabilir.
Ancak bu yapılırken önce şarkının adının değiştirilmiş olması, aslına uygun olmayan sözler yazılmış olması bu amacı ne kadar doğrular ki? Hem sonra bir resim düşünürsek, kopyasından kopyalanmış bir resim ne kadar mükemmel olabilir? Mona Lisa'nın amatör kopyasından yapılmış Mona Lisa'lar ne kadar değerlidir ki?
Didou Nana şimdi herkes tarafından bilinen sıradan bir Karadeniz türküsü. Yeni adı "Dido"
Awi didou nana!
Didou nana do mu iqu?
Lazuri.com / 10.09.2007
|
