ARSLANİ DO MELİ

Arslani dibadereûu do avepe var aöopeûu. Emuşeni, dubarace pskidaya do nisimadu: Mağara muşis komeşaxtu do iri üele âabuni vareya do ambari uncğonu. Avepek arslani moüitxus kogööües. Mara mitik var uüunikteûu. Arslanik, mağara muşişa na amulun mteli avepe oöoôuôûu do ar üayi imxorûu.

Meliti arslanişi mağaraşa mendaxtu(idu, igzalu). Mara mağaraşi doloxe var amaxtu. Mağaraşi xuûulaş woxle kododgitu do arslanis nüitxups:

-Muöoşi re?

Arslanik nena güktiru:

-Ôat’i vore. Mara mağara çkimis muşeni var amulur?

Melik nena güktiru:

-Noüuçxepeşen bâirop ki: Skanda dido avi moxteren, mara na gamaxteren mitişi noüuçxeni var ren!

***

ASLAN VE TİLKİ

Aslan yaşlanmıştı ve avları yakalayamıyordu. Onun için, hileli yaşayayım diye düşündü: Mağarasına girdi ve her tarafa hastayım diye haber gönderdi. Avlar aslanı ziyarete başladılar. Fakat kimse geri dönmüyordu. Aslan, mağarasına giren bütün avları yakalıyordu ve bir güzel yiyordu.

Tilkide aslanın mağarasına gitti. Fakat mağaranın içine girmedi. Mağara deliğinin önünde durdu ve aslana soruyor:

-Nasılsın?

Aslan cevap verdi:

-Kötüyüm. Fakat mağarama neden girmiyorsun?

Tilki cevap verdi:

-Ayak izlerinden görüyorum ki: sana çok av gelmiş, fakat çıkan kimsenin ayak izi yok.

Kaynak Kitap: OÜİTXUŞENİ SUPARA - Majurani Fila- Soxumi- 1937
Mamöarale(yazar): WİÛAŞİ İSKENDERİ