Bayram Şenliği

Bu gün özel bir gündü. En güzel giysilerimizi giydik. Nezepeşk’alada toplanacaktık. Kurban bayramıydı. Herkes sabah kurbanını kesti, öğleye doğru  Xalik’ana nın toplanma yeri Nezepeşk’ala daydı.

Kimler yoktuki. Yıllardır Dutxe’ye uğramayan amcalar, teyzeler, halalar. İstanbul’dan,  Ankara’dan  akın akın otobüsler ile gelmişler. Bu kadar kalabalık bu kadar büyük şenlik görülmemiş. Herkes birbiri ile bayramlaşıyor hasret gideriyor.

Sahilden bir tulumcu getirmişler. Horona durulur. En başta Cabir Dayı sonra Mustafa Dayım horon vurduruyorlardı. Şefki Dayı ve Yusuf Dayı karşılama söylediler. Hiç görmediğimiz tanımadığımız kuzenlerimiz de aramızdaydı.Yıllardır İstanbulu mesken tutmuş kuzenlerimiz de anneleri ve babaları ile gelmşlerdi.

Didinana kadınlar kafilesinin başında duruyor etrafı anlamlı bakışlar ile süzüyordu.

Böyle horon ancak yayla göçlerinde görülürdü. İlgi ile gözü yaşlı izliyordum olup biteni.. Herkesi son bir kez daha görüyordum. Haftaya İstanbula doğru yola çıkacaktım.

Bir ara horon durur, tepsi tepsi baklava dağıtılır. Yüksek ağaçlara halatlar ile salıncak kurulmuştur. Genç delikanlılar gençkızları ipi bellerine dolayarak sallarlar. Nezepeşk’ala var olalı beri böyle güzel bayram yaşamamıştı..Gençlerin horona durmaları karşısında yaşlı kadınların gözleri yaşarır..

Akşam üstü hep birlikte Xokvatiye gidilir. Hafize Xala ziyaret edilir. Sonra bir eve konuk olunur. Evin gelini büyük bir tava ile t’ağaneri yapar. İddiasına göre köyün en büyük tavası ondadır. 20,25 kişi sofraya oturur.

Kimler yoktu ki, Mecit amca, öğretmen Memet amca, Rahmi amca, babam , ali amcam, Memet amcam ve onlar gibi yıllarını gurbette geçirmiş simalar..

Daha sora hep birlikte yaşlılar ziyaret edilir.Ve akşam evlere dağılınır.

Biz  bir kaç gençkız Didinana nın evindeyiz. Güzel bir akşam geçiririz. Öykü mani türkü birbirimize aktaracağımız ne varsa ortaya dökeriz. Günün yorgunluğu çıkar ..

Bu bayram günü uzun bir süre hafızamda  yaşayacak. Gurbete savrulmuş her insanımız dönüp dolaşıp bu topraklara dönecek. Her zaman yaşlılar ziyaret edilecek. Gençler şevkle horona duracaklar Nezepeşk’alada . Ve Didinana ‘nın ocağı hiç sönmeyecek. En az ben gelene kadar, buna inanıyorum...

Selma Koçiva / Temmuz  2004